Indian Cinema Hall

Lukasz · Wysłany: Wto 14:25, 21 Mar 2006 Temat postu: LAKSHYA

Szczerze polecam ten film. Od razu jednak zastrzegam, że kto nie lubi mężczyzn w mundurach, odrobiny wojennego patosu i masy strzelania, w którym trudno się zorientować kto i do kogo, lepiej niech sobie daruje. Chociaż ja takich filmów nie lubię szczególnie to ten, choć podchodziłem do niego jak pies do jeża, jednak mnie zainteresował.

W roli głównej Hritrik Roshan. Dowódcę oddziału, w którym służy główny bohater gra Amitabh Bachchan. Film z roku 2004 a zatem dosyć świeży.

Zwykło się oczekiwać od filmu bollywoodzkiego, że wykres jego fabuły możę być amplitudą nastrojów, która raz po raz przesuwa się od granicy komediowego absurdu do granicy tragizmu. Tutaj elementów komicznych jest niewiele. Właściwie dosłownie trzy. Jednym jest piosenka, w której młody bohater pokazuje swoje niezdecydowanie co do wyboru drogi życiowej, jednocześnie udowadniając, że jest nie tylko wyśmienitym tancerzem, ale po prostu jest z gumy. Kolejne piosenki korzystają już z nut wojskowych. Drugi komediowy chwyt to oglądanie w telewizji Arnolda Schwarzenegera w filmie (chyba Commando, w każdym razie w trakcie strzelania z karabinu maszynowego i krzyczenia na całe gardło) - zaraz po tej scenie bohater podejmuje życiową decyzję - wybiera się do wojska. Komediowy chwyt podkreśla tu przypadkowość wyboru. O tym wyborze decyduje po części także nienajlepiej rozegrany przez bohatera związek z ukochną.

Dla dopełnienia sprawy zawiązuje się konflikt z rodzicami. Teraz bohater musi dorosnąć mentalnie do roli, którą wybrał nieco przypadkowo. W tle frontowych wydarzeń cały czas rozgrywa się wątek romansowy, nakreślony jest delikatnie i nie narzuca się widzowi przesadnie, przez co udaje się zachować formułę raczej poważnego filmu o wojnie.

Przy okazji takiego filmu przychodzą oczywiście na myśl setki filmów oficerami, amerykańskich z rozmaitymi kadetami, poświęcającymi się oficerami, grupami znakomitych komandosów realizujących niemal niemożliwe do wykonania zadania (takie zadanie jest i tutaj). Ten film podobnie jak amerykański niepozbawiony jest elementów patosu, nie ma jednak jednej rzeczy która mnie w amerykańskich produkcjach niesamowicie wkurza. Mianowice nie ma tej demokratycznej napompowanej głupotą propagandy. Ale amerykanie potrafią nawet z gladiatora zrobić film o walce o demokrację, film o wymarzonej ameryce. Tu wojsko walczy nie za demokrację, nie za jakieś wydumane ideały, nie z zagrażającymi całemu światu terrorystami, walczy po prostu za kraj. I cały pato wszelkich poświęceń i dialogów nakierowany jest na sprawy prawdopodobnie bliskie zwykłym żołnierzom.

W historii nie brak dylemató typowych - strach kontra obowiązek, miłość kontra ojczyzna. Jest to jednak wplecione w całkiem sprawną akcję.

Inna rzecz, że walka o graniczne wzgórze (graniza z Pakistanem rzecz jasna) nie wystawia najlepszego świadectwa indyjskiej armii. Wydaje się, żę te kilka bunkrów można ustrzelić bez poświęcania wielu żołnieży z jakiejś przyzwoitej bazuki. Ale to kwestia dla miłośników i specjalistó od spraw wojska i militariów.

Można pwiedzieć, że Big B. gra w tym filmie słabo, a można powiedzieć, że po prostu jak żołnież wykonuje obowiązki, gra, tak charakterystyczna w swej wyrazistości w wielu indyjskich filmach byłaby tu czymś co by obraz rozbijało od wewnątrz. Tu aktorzy ograniczają swoje talenty i jest to z korzyścią dla wiarygodności.

Polecam film jako ciekawostkę i przeciwwagę dla koszmarnych amerykańskich filmów propagandowych, które zalewają ekrany na całym świecie. Film dobrze nakręcony, wykonany dosyć perfekcyjnie, można mówić o dbałości nawet o takie szczegóły jak ścieżka dźwiękowa strzelanin i walk, w tej kwestii często kino indyjskie ograniczało się do wyobraźni widza i umowności przedstawionych obrazów.

durga ma · Wysłany: Wto 19:18, 21 Mar 2006 Temat postu:

No tu się Panie Łukaszy z Panem zgodzę. Mnie również ten film bardzo się podobał, choć wojennych nie lubię i większość indyjskich filmów wojennych poprostu mnie nudzi lub przyprawia o mdłości, jak np. LOC-Kargil.
Jednak ten film rzeczywiście ma w sobie to coś co sprawia, że mimo swojej tematyki jest jak najbardziej do obejrzenia. Farhan Aktar jest moim zdaniem jednym z bardzo dobrze się zapowiadających reżyserów młodego pokolenia w Indiach/ Bollywood.
No i oczywiście Hrithik Roshan. Jest to pierwsza jego rola, w której mnie nie denerwował, którą wręcz obejrzałam z przyjemnością.
Preity nic wielkiego nie miała w tym filmie do roboty - ale zgodzę się z Farhanem, że jej fryzura w pierwszej części woła o pomstę do nieba.
Muzyka jest dobra i przyjemnie się jej słucha. Dobrze zgrana z filmem, nie zdaje sie być pomyłka interpretacji scenariusza przez osoby piszące texty i muzykę jak to było w przypadku filmu Border Hindustan Ka. Gdzie muzyka wydaję się być wypadkiem przy pracy.
Ten film jest wart czasu, poświęconego na obejrzenie go.

Aga · Dołączył: 11 Lut 2006 Posty: 458 Przeczytał: 0 tematów

Mi ten film jednak za bardzo przypomina amerykańskie produkcje rodzinne problemy,wojsko,poświęcenie itp.Mam już tego przesyt i dlatego film mnie znużył.
Pozatym nie mam większych zatrzeżeń dobra reżyseria,zdjęcia i gra aktorów.

Jestem mile zaskoczona grą Hrithik,naparwdę świetna rola nie był tak irytujący jak zawsze.
Preity tak jak Durga napisała wiele nie miała do roboty,ale o jej fryzurze z pierwszej części filmu wolę zapomnieć.

Ja jednak nie jestem zachwycona i szybko do tego filmu nie wrócę.